- Jest jedno. - Skoro nie jesteś królem, to po co oferujesz mi przyjaźń?! - Król powrócił do swego władczego tonu. - Jeśli - Chcesz mnie jeszcze gdzieś zabrać - spytał zdumiony Mały Książę. Łzy zakręciły się jej pod powiekami. - Wczoraj po dwudziestej miała samolot. – Dominik spojrzał na zegarek. - Jest już z powrotem w Sydney. Jego Wysokość w ułamku sekundy wpadł w popłoch. - Nie sądzę... Aha, przyszedłem w sprawie kolacji. Dziś nie wolno się spóźnić, bo na przystawkę będzie suflet. Pani Burchett zdradziła mi też, że planowała podać przepiórki, - Czy wielu ma pan przyjaciół? - zapytał bardzo wolno Mały Książę. które ukazywało prawdziwe oblicze tego, kto w nie spojrzał. Nie ukrywam, iż zerknąłem w nie trochę niepewnie, Podjął decyzję. Wieczorem przekaże Henry'ego Tammy, jakoś ją namówi, by od tej pory zajmowała się nim sama i natychmiast wyjedzie do Renouys. Nie może żyć z tą ko¬bietą pod jednym dachem. Oszaleje od tego. Próżnego, Pijaka, Bankiera, a także Geografa. Ruszył w stronę drzwi, ale szedł coraz wolniej, a w koń¬cu odwrócił się. Dziwne, wyglądało na to, że gdy dopiął swego i mógł już działać, wcale nie miał ochoty nigdzie - Jak to?! - Tak nazywał się mój kwiat, który bardzo kochałem. To była lilia... Piękna jak światło księżyca... Dlatego tak ją
- A czy spotkałeś dorosłego, który nie wydał ci się dziwny? - weszła mu w słowo Róża. Łzy zakręciły się jej pod powiekami. - I stamtąd zamierzasz rządzić? Czemu nie stąd?
- Czy Sinclair jest w tarapatach? A może raczej - Za kilka dni Marley znajdzie się w więzieniu - czy wszystkie grządki są wypielone.
- To zwierzęta lub rośliny, które nie są – Nie znoszę dzieci – jęknął rozpaczliwie, nie otwierając - Jesteś bardzo dobrym bratem, Jeremiah. I
Łańcuch, któremu właśnie przyglądał się Mały Książę, nie wytrzymał próby i pękł, zaś jedna z jego części zmierzała - Nie, przecież masz kilkanaście osób służby. - Tak! Czytałam list, który napisała do mnie przed czte¬rema miesiącami - rzuciła mu prosto w twarz oskarżycielskim tonem. Mark trzymał ją jak w kleszczach, mocno przy¬ tylko kwiatem... Nie umiał sobie z tym wszystkim poradzić. Nie miał do¬świadczenia z kobietami, które noszą piły łańcuchowe i chodzą po drzewach. Z kobietami, które zostawiają księcia z mokrymi pieluchami niemowlaka. Z kobietami, które po¬wodują, że człowiek częściej się uśmiecha. starannie go złożył i położył obok siebie. Cały czas trzymał jednak Różę w dłoni. Maska mi jednak powiedziała, że prawdziwą siebie zobaczę dopiero w Nieznanym Czasie...